وقايع روز نهم صفر

عمّار (ابى یقظان) از بزرگان اصحاب رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و اصحاب على(علیه السلام) بود. او در سال 37 هجرى قمرى در جنگ صفین 90 یا 91 ساله بود که به میدان جنگ آمد وپى در پى حمله مى کرد و رجز مى خواند تا جماعتى از اهل شام، او را احاطه کردند، یکى از آنان به نام ابوالعادیه زخمى بر تهیگاه او وارد کرد که او بى تاب شد و به عقب مراجعت نمود، طلب آب کرد، غلامش کاسه اى شیر آورد، عمار گفت صَدَق رسولُ اللّه(صلى الله علیه وآله) از حقیقت این سخن پرسیدند، گفت: رسول خدا(صلى الله علیه وآله)فرموده بود آخرین روزىِ تو قدحى از شیر است، عمار نوشید وروح پاکش به عالم بقاء پرواز نمود. على(علیه السلام) سر او را به زانوى مبارک نهاد و فرمود انّا للّه وانّاالیْه راجعون سپس بربدنش نماز خواند و با دست مبارکش او را دفن نمود.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- حوادث الایام، صفحه 61.

جنگ نهروان

در سال 39 هجرى قمرى بعد از جنگ صفین حرقوص که او را ذوالثدیه مى گفتند و رئیس خوارج بود به زُرعَه و اشعث گفت، اگر فرصت پیدا کردند با على مقاتله کنند.

در آن هنگام على(علیه السلام) مشغول آماده سازى لشکر جهت عزیمت به سوى شام و جنگ با معاویه بود.

خوارج بعد از اطلاع از این موضوع، در حروراء جمع شدند وعبدالله بن وهب را به عنوان رئیس خود انتخاب نموده و روانه نهروان شدند. على(علیه السلام) نیز به جانب نهروان روانه شد و دو فرسخ دورتر از خوارج فرود آمدند، حضرت(علیه السلام) عبدالله بن عباس وصعصعة بن صوحان وقنبر را فرستاد تا آنان را نصیحت کنند، ولى مؤثرنبود، خود حضرت نیز تشریف برد و سخنانى را ایراد نمود باز تأثیر نکرد آخرالامر تصمیم به جنگ گرفت.

خوارج (مارقین) افرادى بودند که از کثرت سجود و عبادت پیشانى آنها پینه بسته بود، شبها به عبادت و روزها به روزه دارى مشغول بودند ولى چون به جهالت عبادت مى کردند کافرشدند و بر امام(علیه السلام) خروج نمودند. تعداد آنها دوازده هزار نفر بود اما هشت هزار نفر از آنها به لشکر حضرت على(علیه السلام) ملحق، و از مابقى آنان 3901 نفر کشته شدند. ولى از لشکر على(علیه السلام) تنها 9 نفر شهید شدند، همانگونه که قبلاً حضرت فرموده بود: «از ما ده نفر کشته نمى شود واز آنها ده نفر نمى ماند».(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- حوادث الایام، 62.

(1) نظر

دسته ها : صفر 1431

دوشنبه پنجم 11 1388